Zollverein – Ruhr Museum (Biraz Kömür Biraz Çelik)

27 Ocak Cumartesi günü tur bileti alıp Zollverein-Ruhr Museum'a gittim. Fakat ben turu alırken diline hiç dikkat etmemiştim. Meğerse aldığım turun dili Almancaymış. Hiçbir şey anlamayacağım için tura katılmadım tabii ki. Görmek istediğim "The Schaudepot of the Ruhr Museum" denilen kok ve tuz fabrikasına da sadece tur rehberi ile giriş yapılabiliyormuş. Ben o yüzden maalesef o kısmı göremedim. Sadece "Nature, Culture and History of the Ruhr Area" kısmını gezebildim. Tur saat 14.30'da olduğu için 14.30’da müzeye gitmiştim. Fakat Ruhr Museum baya büyükmüş. Hızlı yürüyerek bile ancak 17.30'da çıkabildim. Bir insan rahatlıkla tüm gününü burada harcayabilir. 

Bu blogda biraz müzeyle ilgili notlarımı paylaşmak istiyorum. Almanya içinde 16 eyalet bulunan federal bir devlet. Ben Kuzey Ren-Vesfalya eyaletindeki Essen şehrinde kalıyorum. Bu eyaletin içinde Köln, Dortmund, Bochum, Duisburg, Düsseldorf (eyaletin başkenti) gibi birçok şehir var. Ayrıca Belçika ve Hollanda'ya sınırı bulunuyor. Ruhr'da Kuzey-Ren Vestfalya eyaletinde bulunan Duisburg, Essen ve Dortmund gibi şehirleri içine alan bir sanayi bölgesi. Burada haritayı da paylaşıyorum. Gri çizgiler eyalet sınırlarını gösteriyor, kırmızı kısım da Ruhr bölgesini.

 

Zollverein 1834 yılında Prusya liderliğinde bölge içindeki gümrük ve ekonomi politikalarını yönetebilmek için kurulmuş bir koalisyonmuş. Ruhr Bölgesi'nde birçok bölgede kömür üretmek için maden çıkarılıyormuş. Fakat UNESCO sadece Zollverein kömür madeni ve kok fabrikasını 2001'de Dünya Kültür Mirası olarak seçmiş. Ve bu fabrika bir müzeye dönüştürülmüş. İlk kez 1834’te maden katmanına ulaşılmış ve 1847'de de ilk maden kuyuları kurulmuş. 1986 yılına kadar da burası çalışmış. 

Peki kok nedir? Kok dediğimiz şey kömürün uzun süre yüksek sıcaklıkta ısıtılmasıyla elde edilen bir şey. Kömür alınıp "coke oven battery" denilen fırınlarda kontrollü oksijen ile yani yakmadan kok haline dönüştürülür. Böylece gözenekli ve karbonca zengin kok elde edilir. Yabancı maddeleri ayrıştırmak için kok yıkanır. O esnada demir cevheri yabancı maddelerden ayıklanır. Kok, demir cevheri ve kireç taşı "blast furnace" denilen büyük fırınlarda ısıtılır. Kireç taşı da eriyik içindeki yabancı maddeleri cüruf haline getirmek için kullanılır. Cüruf yüzeye çıkar ve yüzeyden ayıklanarak daha kaliteli bir çelik elde edilir. University of Kentucky’nin sitesinden aldığım çelik üretiminin genelleştirilmiş çizimini buraya ekledim. Ayrıca müzenin üst katından ve girişinden de birer fotoğraf paylaşıyorum.

Ref. https://www.uky.edu/KGS/coal/coal-for-cokesteel.php


 
 





Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İÇİMDE BİR ZEYNA YAŞARMIŞ

Resim
İlkokul 4’ten beri günlük tutuyordum. Fakat 23 yaşına geldiğimde günlüklerimin başkaları tarafından okunduğunu acı bir tecrübeyle öğrendim. O günden sonra asla günlük tutmadım. Bir şeyler yazdıysam da kağıtlara, yırtıp attım. Sonra Instagram girdi hayatıma orayı birazcık günlük gibi kullandım. Hissettiklerimi, düşündüklerimi yazdım. Hatırlamak istedim kendimi çünkü. Fakat orası da son zamanlarda çok kalabalık ve gürültülü olmaya başladı. Reelslar, beynimden çıkmayan tiktok müzikleri, harika sofralar, muhteşem yuvarlaklıkta kalçalar, kaslı adamlar, derli toplu evler, moda kıyafetler, makyaj videoları falan derken beynimle, ruhumla arama mesafeler girdi. Sanki beynim benim sol çaprazıma doğru, ruhum da sağ çaprazıma doğru gitmeye başladı. Korkuttu bu durum beni. Bu üçlü parçalanmaya son vermek istedim ben de. Beynimi ve ruhumu bedenimde toplamak istedim. O yüzden Instagram’dan çıktım. Ne kadar devam edecek bilmiyorum ama deneyeceğim. Fakat düşündüklerimi, hissettiklerimi, yaşadıklarımı
Devamı

SEVGİLİ İK, İLK DEFA KENDİMİ 10 YIL SONRA BİR YERLERDE GÖREBİLİYORUM

Resim
             İş görüşmelerine giderken en korktuğum soru “10 yıl sonra kendinizi nerede görüyorsunuz?” sorusuydu. 5 yıllık versiyonları da vardı bu sorunun “5 yıl sonra kendinizi nerede görüyorsunuz?” İçimden inşallah sormazlar bunu diye düşünürdüm. Her şeyi sorsunlar, n’olur bunu sormasınlar. Çünkü cevabı kesinlikle bilmiyordum. Cevabın kendi içimde bir yerlerde olması lazımdı ama bulamıyordum.   İnsan kaynakları bu soruyu sorduğunda şimdi hatırlayamadığım, genel, asla içimden gelmeyen, inanmadığım şeyler söylerdim. Fakat hüzün verirdi bu soru bana. Dikkatim dağılırdı. Bedenim görüşme odasında otururken, ben soruyu da alıp çıkardım odadan sanki.   Sanırım bu kadar amaçsız olmak canımı yakardı. Bu sancı ilk ne zaman yerleşti içime hatırlayamıyorum. Aslında hep vardı da iş hayatına başladığımda görünür oldu sanırım. Ruhum mengeneyle sıkıştırılmaya başladı. Ne yapıyordum ben? Yıllarca hayalini kurup, gece gündüz çalışıp emek verdiğim iş bu muydu? Bu soru iş yerinde ilk kez yüzüme çarpt
Devamı

Yurttan Steele’ye Giderken Toprağından Geçmeme İzin Veren Orman’a

Resim
15 Ocak haftası Essen karlıydı. Açıkçası bir İzmirli olarak kar storysi çekmemek için kendimi zor tuttum =) Ama bu aralar Instagram batağından kurtarmaya çalışıyorum kendimi. O yüzden sadece anda kalarak manzarayı seyrettim. Meistersingerstrasse’de bir yurtta kalıyorum. Yurttan gayet memnunum belki diğer blogumda da yurt odamdan fotoğraflar koyarım buraya. Odam direkt bir ormana bakıyor. Sabah uyanıp ağaçları görmek, camı açtığımda orman havasını içime çekmek o kadar iyi geliyor ki. Her sabah meditasyon gibi. Türkiye’ye döndüğümde en zorlanacağım şey bu olacak sanırım. Neyse, şimdiden enseyi karartmıyoruz. 15 dakikalık bir yürüyüş mesafesinde Steele’nin çarşısına inebiliyorum. Steele’ye giderken yurdumun penceresinden gördüğüm o ormandan geçiyorum. Orman yolculuğum yaklaşık 3 dakika sürüyor. Ama ben oyalanıp duruyorum o yolda. Çok güzel kuşlar ve sincaplar var. Hatta sincapların bir videosunu çekip Instagram’a atmıştım ilk geldiğim zamanlarda. Ama kuşların videosunu çekemiyorum. On
Devamı